Het sneeuwklokje.
Het sneeuwklokje schenkt mij,
elk jaar opnieuw verbazing.
Het sneeuwklokje zo klein en fijn,
zo rein zo mooi.
In haar zo eigen
duidelijke lijnen toont zij,
in haar krijtwit gewaad,
haar ware gelaat.
Tussen al die verdroogde bloemen en planten,
bengelen de klokjes in weer en wind.
Eén jaar en telkens weer,opnieuw weggestopt,
kom je elk jaar opnieuw bovenop.
Als een mysterie herrijs je telkens en
opnieuw uit de barre koude grond.
Ik noem je,het witte evangelie
op groene steeltjes.
Lidy De Brouwer. |
