|
| 24 Feb 2007 03:39:33 am |
 Spaanse dansers!Brussel, 1993. |
|
|
Spaanse dansers!Brussel,(1993)
De Spaanse dans begint,
Olé!Nu men het eerste knoopsgat
van zijn vestje heeft gemist,
krijgt men het nu zeker niet meer dicht..
Dansende meisjes met ritselende rokken.
Mooie rozen in de haren.
Op een klaaglied gedreven,
door de Spaanse muziek.
Olé!Ze dansen er op los,
Met pijn achter de glimlach,
zingt de zanger met zijn gitaar,
zijn klaaglied over mensen.
“Mensen wier harten in hun hoofd zitten”.
Een denkend brein, een stille wens,
dat is de mens, want niet alleen,
met stenen moet men bouwen.
Er zijn te véél mensen om van te houden.
Dansend blij, lachend vluchten,
in de snik van verloren zielen,
laat deze muziek dromen huilen.
In vreugde verwekkende herinneringen,
Denkend aan wat het leven allemaal biedt.
Want inderdaad er zijn te véél mensen
om van te houden!
IJdele uren zijn het met meisjes mooi als bloemen,
die eenieder bekoren.
Met hun castagnetten van hout,
smoort het klankrijke geluid in het trillen.
De danseressen in gloeiende overgave op de muziek,
dansend, lachend, vluchtend, vreugde verwekkend.
Op dit podium goot héél de wereld zich uit!
Olékreten verdwenen in de muziek,
En daarna een mateloos applaus,
Want de Spaanse dansers hadden het verdiend. |
|
| |
Categorie : Proza
| Geplaatst door : lidy |  Reacties[0] |  Trackbacks [0] |
|
|
| 21 Feb 2007 03:38:59 am |
| L'automne-Septembre 2006. |
|
|
Il y a le vent,
Qui passé, il joue
Avec les première feuilles
Qui sont déjà tombées des arbres.
Les feuilles courent comme folles,
Et puis tout retourne au silence,
Où l’on se sent plus léger qu’un oiseau,
Et plus gai qu’un enfant.
Les arbres retrouvent leur nudité
Dans ces jours d’automne,
Où la nature expire.
La fleur chute et livre ses parfums,
Sa vie s’apprête à quitter
L’horizon
C’est votre dernier beau jour
Oh !bois couronnés de vert
Le deuil de la nature s’approche
Au revoir l’été, à l’année prochaine !
Ainsi vis-tu, nature,
Ainsi meurs-tu,
Pour ressusciter. |
|
| |
Categorie : Gedichten
| Geplaatst door : lidy | Reacties[0] | Trackbacks [0] |
|
|
| 21 Feb 2007 03:37:32 am |
| Herfst-September 2006. |
|
|
Er is de wind,
die voorbij komt,hij speelt
met de eerste blaren die
al van de bomen
zijn gevallen.
De blaren ze draaien als gek,
en, nadien komt er een ongelooflijke
stilte, waarbij wij ons lichter voelen.
Net als een vogel,
en blijer dan een kind.
De bomen komen naakt te staan,
in deze dagen van de Herfst,
waar de natuur ademt en herademt.
Vallend schenkt de bloem haar blaadjes,
en schenkt nog éénmaal haar laatste
parfum aan het leven, klaar om haar
horizont te verlaten.
Gegroet!Gekroond bos,
Het zijn je laatste mooie dagen!
De droefheid van de natuur komt
beetje bij beetje.
Gegroet zomer en tot de volgende keer!
En de dagen volgen op elkaar,
gevolg door dezelfde nachten.
Je leeft prachtige natuur,en,
Je sterft, ieder jaar opnieuw. |
|
| |
Categorie : Gedichten
| Geplaatst door : lidy | Reacties[0] | Trackbacks [0] |
|
|
| 21 Feb 2007 03:35:54 am |
| Silence! |
|
|
Est-ce la pluie
Qui fait pleurer les arbres?
J’y réponds en versant du vin
Dans les mains du destin,
Et je reste seule passagère du
« Silence »et de la
« Paix ». |
|
| |
Categorie : Gedichten
| Geplaatst door : lidy | Reacties[0] | Trackbacks [0] |
|
|
| 21 Feb 2007 03:34:51 am |
| Stilte! |
|
|
Is het de regen
Die de bomen doen wenen?
Ik antwoord terwijl
Ik wijn schenk,
In handen van toekomst,
En ik blijf alleen achter,
op doorreis naar de
“Stilte”en de
“Vrede”. |
|
| |
Categorie : Gedichten
| Geplaatst door : lidy | Reacties[0] | Trackbacks [0] |
|
| |
| 1 2 3 Next |
|
|
